Waar er een juridische band ontstaat tussen gehuwde partners en  hun rechten en plichten voor een groot deel wettelijk geregeld zijn, dan vinden we daar veel minder van terug voor de samenwonenden. Sinds 1 januari 2000 moet deze vaststelling iets genuanceerd worden voor de wettelijk samenwonenden.

Waarom naar de notaris?

De notaris zal zijn professionele kennis en ervaring aanwenden om de toekomstige samenwoner juist te informeren en raad te geven. De notaris zal hem/haar helpen bij het opstellen van specifieke overeenkomsten of een alomvattend samenlevingscontract.

Een samenlevingscontract is nochtans niet vereist. Wanneer feitelijk samenwonenden toch een contract afsluiten, dan hebben zij de keuze tussen een notarieel of een onderhands contract. 

Wanneer wettelijk samenwonenden (zie verder wat daarmee bedoeld wordt) een contract afsluiten, dan is een notarieel contract verplicht, net zoals bij een huwelijkscontract.

Een notarieel samenwoningscontract wordt ondertekend door de partijen en de notaris. Bij een notarieel samenlevingscontract hoeft de rechter niet meer tussenbeide te komen om de uitvoering ervan te verkrijgen. De notariële akte heeft immers dezelfde waarde als een vonnis.

Voor de volgende aspecten kan je bij de notaris terecht:

• Hoe bescherm ik mijn overlevende partner na mijn overlijden?
• Welke aanwasclausule (tontine) nemen we op in de koopakte van onze woning?
• Draai ik ook op voor de schulden van mijn levensgezel?
• Hoe belet ik dat schuldeisers van mijn partner beslag leggen op mijn goederen?
• Hoeveel draagt elke partner bij in de kosten van het huishouden?
• Hoe wordt de scheiding afgewikkeld?
• Wat zijn de gevolgen bij overlijden?
• Hoe worden de rechten van de kinderen beschermd?