Op het ogenblik dat twee mensen met elkaar huwen, beloven zij met elkaar lief en leed te zullen delen. Maar naast lief en leed zullen ze ook bezittingen verkrijgen, schulden aangaan, goederen kopen en erven, een inkomen verwerven... Dat zal allemaal op een bepaalde manier tussen hen “verdeeld” worden.

Het huwelijksvermogensrecht is de rechtstak die dit alles regelt. Er bestaan dus regels die bepalen welk goed van wie is:  van beide echtgenoten, gemeenschappelijk of onverdeeld is, of van één echtgenoot alleen. Dat alles wordt bepaald door het huwelijksvermogensstelsel.

De drie belangrijkste huwelijkstelsels:

• het stelsel van scheiding van goederen;
• het stelsel van de algehele gemeenschap van goederen;
• het stelsel van scheiding van goederen met gemeenschap van aanwinsten. Dit is het stelsel dat wettelijk van toepassing is op elk echtpaar dat geen huwelijkscontract heeft. (Het wettelijk stelsel).

De keuze van een bepaald stelsel

Het huwelijkscontract is de notariële akte waarin de aanstaande echtgenoten kiezen voor een bepaald huwelijksvermogensstelsel.

Naast de keuze voor een welbepaald stelsel kunnen er in het huwelijkscontract ook bepalingen opgenomen worden waardoor het beter is aangepast aan de eigen huwelijkssituatie (bv. één van de echtgenoten heeft kinderen uit een vorige relatie) of waardoor afgeweken wordt van bepaalde regels van het gekozen stelsel.

Er kan niet van alle regels afgeweken worden. Sommige regels zijn op alle gehuwden van toepassing, ongeacht onder welk stelsel ze getrouwd zijn. Het huwelijkscontract mag geen bepalingen bevatten die in strijd zijn met deze zogenaamde basisregels.